PDFDrukujEmail

TECHNIKI WYKONYWANIA POŁĄCZEŃ STAŁYCH

Połączenia stałe/nierozłączne/nierozerwalne znajdują się głównie wewnątrz urządzeń, służą do połączenia wtyków i gniazd tablicowych z kablami itd.

Podstawowymi technikami wykonywania połączeń również wewnątrz złączy są:

Lutowanie miękkie (lut miękki) - lutowanie w zakresie temperatury nie przekraczającej 450 °C - najczęściej ok. 250 °C. Ta metodę, łączenia elementów metalowych z pomocą spoiny wypełnionej metalem o temperaturze topnienia niższej niż temp. topnienia łączonych ze sobą metali, stosowana jest do spajania części o małych naprężeniach w złączu i niewysokiej temperaturze pracy - takich jak układy elektroniczne, przewody elektryczne, blachy, oraz do uszczelniania i wyrównywania połączeń blachowych np. blach dachowych, rynien, pojemników, cienkościennych zbiorników, czy rurociągów. Najczęściej łączonymi metalami z użyciem lutowania miękkiego są stal, miedź, cynk, mosiądz i ich stopy.

Lutowie miękkie posiada najczęściej zakres topliwości w temperaturach 183-280 °C. Spotykane jest w postaci drutu, płytek, pałeczek, czy proszków. Skład spoiw określony jest w normie DIN EN 29453. Najczęściej stosowanymi metalami w spoiwach są stopy, w których skład wchodzi cyna, bizmut, antymon, kadm i śladowe ilości innych metali (w tym coraz rzadziej trującego ołowiu lub nawet rtęci).

Topnik to substancja chemiczna obniżająca temperaturę topnienia lutowia, hamująca jego utlenianie, pozwalająca na szybsze rozprowadzenie i głębsze wniknięcie w porowate struktury metalu. Topniki mają postać najczęściej żrących płynów, specjalnie przyrządzonych past lub postać stałą (np. kalafonia). Chlorek cynku rozpuszczony w wodzie (np. 300 gramów stopionego technicznego chlorku cynku na 1 litr wody), stosowany jest przy lutowaniu miejsc trudnodostępnych - np. układów elektronicznych typu SMD, łączeniu metali gładkich posiadających niską porowatość struktury, lub przy oczyszczaniu struktur. Do oczyszczania powierzchni łączonych używany jest również salmiak, stearyna i różne pasty lutownicze.

Zgrzewanie - rodzaj technologii trwałego łączenia części urządzeń lub konstrukcji wykonanych z metalu lub z tworzyw sztucznych. Polega ono na rozgrzaniu stykających się powierzchni tak, aby przeszły one w stan plastyczny (ciastowaty) i dociśnięciu ich. Uplastycznieniu ulega tylko niewielka objętość na granicy styku. W zależności od stosowanej metody zgrzewania najpierw następuje docisk, a potem rozgrzewanie, albo odwrotnie, najpierw rozgrzewanie, a potem docisk.

Rodzaje zgrzewania:

  • elektryczne oporowe (rezystancyjne) 
  • gorącym powietrzem 
  • ogniskowe 
  • zgniotowe 
  • wybuchowe 
  • tarciowe 
  • ultradźwiękowe 
  • indukcyjne 
  • dyfuzyjne 
  • zwarciowe 
  • iskrowe 
  • prądami wielkiej częstotliwości 
  • gorącą płytą 
  • wibracyjne 
  • tarciowe z mieszaniem materiału zgrzeiny (FSW) Do łączenia części metalowych najpowszechniej stosowane jest zgrzewanie elektryczne oporowe.
 
Copyright © 2024 Kable i złącza. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Joomla! jest wolnym oprogramowaniem dostępnym na licencji GNU GPL.